TA- Eğitimci kimliğiniz dışında “Şair Anne” olarak da tanınıyorsunuz. Yapmış olduğumuz araştırmalara göre insanlar isminizden çok “Şair Anne” unvanı ile biliyor. Şair Anne ismi nereden geliyor?

“Şair Anne”unvanını ilk öğrencilerim verdi. Türkçe öğretmeniyim. Şiiri çok seviyorum. Derslere genellikle şiirle giriş yaparım. Dersi de şiirle bitiririm. Ders dinlemeyen bir çocuk gördüğümde ona şiir okurum. Bu sebepten öğrencilerim bana “Şair  Anne” demeye başladılar, ardından bu isim okul dışına çıktı. Okuldan da görev yaptığım ilçeye yayıldı. Herkesin çok hoşuna gitti.

Görev yaptığım ilçemde bu isimle anılırken 2016 yılında yayımlanan şiir kitabım “Turuncu Kal Benimle” ile edebiyat çevreleri de bu isimle seslenmeye başladı. Öyle ki o dönemde en çok aldığım soru Şair Anne adınız neydi? İsmimi bilen insan sayısı azdı.

Bunun dışında ağlayan bir çocuk görsem şiir yazarım. Televizyonda çocuklarla ilgili beni etkileyen bir haber varsa şiir yazarım.

Şiir hareketlidir, ritmiktir. Çocuklar da şiir gibidir. Eğer bir çocuğun ruhuna dokunabilirseniz en güzel şarkıları duyabilirsiniz.

TA- Çocuk kitapları yazıyorsunuz, nelerden esinleniyorsunuz? Bir ilham kaynağınız var mı?

Çocuk kitapları yazarken içimdeki çocuktan besleniyorum.

Büyüdüğünüz zaman toplum size roller yüklüyor. Ve bu rollere uygun davranmanız bekleniyor. İçinizdeki çocukla konuşmayı bıraktığınızda size yüklenen roller bir süre sonra sizi yormaya başlıyor.

En büyük İlham kaynağım çocuklar. Onlardan aldığım enerjiyle onlar için kitap yazarken aynı zamanda  içimdeki çocuğu da besliyorum. Bu da yaşama sevinci veriyor bana.

Çocuklar dışında yaşamdaki her şey bana ilham olabiliyor aslında. Kuşlar, kışlar, bakışlar, nakışlar….

Hatta eskimiş , her yerini tahta kurusu sarmış bir koltuk bile bana ilham olabiliyor.

TA- Neden çocuklar için yazıyorsunuz?

Ben küçükken hareketli bir çocuktum. Dağ tepe demeden tırmanır, ağaçların tepelerinde şarkılar söylerdim.

Bilirsiniz, büyükler pek sevmezler hareketli çocukları. Zaman zaman şikayet gelirdi öğretmenlerden, komşulardan…

Edebiyat öğretmenim Feriştah Hanım, dönem sonu veli toplantısında anneme şöyle demiş: “Çok güzel konuşuyor, güzel de yazıyor. Ama beni çok yoruyor bu kız. Bıktım bu kızın çenesinden.”

Annem toplantı sonunda hiç unutmuyorum şöyle demişti: “Anlamadım ki ben şimdi, sen başarılı mısın yoksa değil misin?”Sahi ben neydim!

Neden yoruyorsun öğretmenini, diye annemden bir de fırça yedim. Ki o dönem edebiyat notum 100 100 ☺️

İşte böyle… Zamanla büyüdüm. Öğretmen oldum, anne oldum. İçimdeki çocuktan gitgide uzaklaşıyordum. Bu durum beni üzüp eski günlere özlem duyunca, başladım içimdeki çocukla konuşmaya. Ben ona “merhaba” deyince hiç susmadı… O anlattı ben yazdım. Ben yazdıkça o anlatmaya devam etti. İşte o günden sonra eskiden  olduğu gibi yine dağ tepe demeden tırmanıyorum her yere… Şarkılar söylüyorum ağaçların tepelerinde, sevgiyle…

Çocukları seviyorum çünkü onlar sayesinde içimdeki çocuğu besliyorum. Teşekkürler çocuklar… Teşekkürler oyun arkadaşlarım….

TA- Okuduğunuz ilk çocuk kitabı hangisiydi? Sizde ne gibi izler bıraktı?

Okuduğum ilk çocuk kitabı Cin Ali serisiydi. Çok severdim Cin Ali’yi. Bir kitabı üç kez okuduğumu hatırlıyorum.

Kitapların kahramanı Cin Ali; yaramaz, yerinde duramayan, sürekli sorgulayan, araştıran bir çocuktur. O zamanlar, Cin Ali ile kendimi özdeşleştirmiştim. Sanırım bu yüzden bir kitabı üç kez okuyordum. Bazen anlamak için aynı yollardan geçmek, aynı duyguları paylaşmak gerek. Cin Ali ile Küçük Sultan arasında kesinlikle görünmeyen bir bağ vardı. Görünmeyen bağlar, çok güçlüdür… Ama görebilene ama bilene….

TA- Çocuklara yönelik kaç kitabınız var?

Turuncu Kal Benimle, şiir kitabım.

Şiir Tadında Masallar , on kitaptan oluşan bir seri.

Şair Anne’den Masallar, on kitaptan oluşan bir seri.

Yürüyen Bahçe, çocuk romanı.

Vüçvüç ile Hortumcuk ve Sihirli Kitap serisi de bir ay sonra yayımlanacak. Yani toplamda 33 kitabım var. Üretmeye devam ediyorum. Yeni projelerim de yolda…

TA- Son olarak kaç çocuğunuz var. Çocuklarınız, yazarlık yolculuğunuzda yaratıcılık yönünüzü nasıl etkiliyor?

Aslında benim için çok zor bir soru oldu.

İki çocuğum var: Sena ve Saner.

Neden soruyu zor bulduğumu da açıklayayım. Öğretmen olunca iki çocuğum var, demek biraz ağrıma gidiyor. Benim binlerce çocuğum var. Bu sebepten çok ama çok şanslıyım.

Çocuklarım kesinlikle yazarlık yolculuğumda  beni olumlu etkiliyor. Kızım Sena’ya her gece masal anlattığım için kaynakları tükettim zamanla. Bu sefer şöyle bir şey yaptık. Kızım Sena bana bir kelime söylüyor ben de onunla ilgili bir masal anlatıyorum. Durum böyle olunca hayal dünyanız daha da zenginleşiyor.